Prolog.

- Tośka lecimy do Irlandii! Rozumiesz, do Irlandii! Nie dość  ze samolotem, to jeszcze nie będzie nas kilka dni w szkole, po feriach! To będzie cudowne! Najlepszy tydzień w naszym życiu! Poznamy chłopaków, zabawimy się! Tylko musimy najpierw kupić kilka nowych ubrań, no wiesz, żeby jakoś wyglądać. I torby, jak mogłam zapomnieć o torbach! Pójdziemy jutro po szkole do galerii, okej? TOŚKA, TOŚKA czy ty mnie w ogóle słuchasz?!
- Słucham cię - dziewczyna o niebieskich jak ocean oczach, spojrzała na swoją przyjaciółkę, unosząc kąciki ust ku górze i odkładając książkę do biologii na stolik. - Mamy jeszcze ponad tydzień, zdążymy  A tym czasem może powtórzyłabyś coś na dzisiejszą kartkówkę? Olka żebyś później nie ględziła, że znowu dostałaś jedynkę! - odparła po czym znów zaczęła studiować regułki, dotyczące genetyki. Ola zrobiła obrażoną minę, a po chwili wróciła do swojego poprzedniego zajęcia.


Ola i Tośka - zupełne przeciwieństwa.
Tosia była spokojna, opanowana, nieśmiała i strasznie wrażliwa. Natomiast Ola najchętniej swoje życie spędziła by w barze imprezując i flitując z co raz to nowymi chłopakami.
Dziewczyny należały do szkolnego chóru i właśnie z tego powodu miały opuścić Polskę na tydzień. Pani prowadząca co jakiś czas organizuje im wyjazdy za granicę, aby zachęcić ich do dalszej pracy. W swoim mieście, ba w swoim województwie chór jest dość popularny ze względu na liczne sukcesy jakie osiąga od przeszło dziesięciu lat.
- Możesz na chwile przestać się uczyć? - Ola mruknęła w stronę przyjaciółki.
- W przeciwieństwie do ciebie chce zostać kimś więcej niż imprezowiczką!
- Oj przestań. Dobrze wiesz, że gdybym tylko chciała mogłabym mieć lepsze oceny od ciebie. Ale przecież nie o to w życiu chodzi!
Gdyby Tosia wiedziała, że przez wyjazd,  jej życie obróci się o sto osiemdziesiąt stopni, nie siedziałaby teraz z podręcznikiem na kolanach,  nieznacznie śmiejąc się z miny przyjaciółki.